Orlen odkrył spore złoże gazu ziemnego

Choć Polska nigdy nie słynęła z dużych złóż węglowodorów, krajowe wydobycie gazu ziemnego od lat kształtuje się na relatywnie wysokim i przy tym dość stabilnym poziomie rzędu 3-4 mld m3 (z nieznaczną tendencją spadkową w ostatnich latach), co pozwala pokryć niemałą część zapotrzebowania na “błękitne paliwo”, które w 2023 roku wyniosło blisko 16 mld m3. Zasoby gazu ziemnego, często współwystępujące ze złożami ropy naftowej, znajdują się głównie w województwach podkarpackim oraz lubuskim, wielkopolskim i zachodniopomorskim, przy czym największe wydobycie ma dziś miejsce w Wielkopolsce.

Złoża te eksploatuje Grupa Orlen, która po fuzji z Polskim Górnictwem Naftowym i Gazownictwem w 2022 roku jest jego sukcesorem w charakterze de facto monopolisty na polskim rynku gazowym. Przywołany trend spadkowy ostatnich lat i jednocześnie wyrażona w strategii koncernu ambicja wzrostu wydobycia w kraju do 4 mld m3 do 2030 roku czynią konieczną intensyfikację poszukiwań. W dniu 10 lutego Orlen poinformował, że sukcesem zakończyły się poszukiwania w powiecie jarocińskim, których efektem jest rozpoznanie kolejnego złoża. Wiercenie otworu poszukiwawczego zrealizowała spółka Exalo Drilling, która po połączeniu z PGNiG wchodzi w skład grupy kapitałowej Orlen.

Złoże Sedlemin, o którym mowa, zawiera ok. 235 mln m3 surowca, który zalega na głębokości ok. 3 kilometrów. Jak wskazuje Orlen w komunikacie prasowym, już dziś w powiecie jarocińskim eksploatowane trzy złoża gazu ziemnego. Rozwinięta infrastruktura wydobywcza w tym obszarze umożliwi szybkie rozpoczęcie wydobycia na nowym złożu. – Zgodnie z deklaracjami maksymalizujemy wydobycie w Polsce, by wykorzystać wszystkie dostępne możliwości. Odkrycie złoża Siedlemin pod Jarocinem potwierdza mocną pozycję Wielkopolski na energetycznej mapie kraju – komentuje Wiesław Prugar, członek zarządu Orlenu odpowiedzialny za upstream.

Orlen w obowiązującej obecnie strategii na lata 2025-2035 wskazał jako cel zwiększenie łącznego wydobycia gazu ziemnego ze złóż krajowych i zagranicznych już do 2030 roku aż do 12 mld m3. Oznacza to skokowy wzrost wydobycia przede wszystkim za granicą – w roku 2023 wyniosło 3,7 mld m3, dlatego 8 mld m3 w roku 2030 oznaczałoby podwojenie produkcji na złożach zagranicznych (przede wszystkim na Norweskim Szelfie Kontynentalnym) w przeciągu zaledwie 7 lat. Wydaje się, że gaz ziemny w Polsce ma przed sobą dość dobrą przyszłość, aczkolwiek należy tu mieć na względzie różnego rodzaju ryzyka.

Z jednej strony rozwój wysoce niestabilnych odnawialnych źródeł energii stwarza konieczność dysponowania niskoemisyjnymi i jednocześnie wysoce dyspozycyjnymi rezerwowymi aktywami wytwórczymi. Jako rozwiązanie stosunkowo efektywne ekonomicznie i niewątpliwie najbardziej dojrzałe technologicznie jawią się tu wysokosprawne bloki gazowo-parowe. Z drugiej strony w ostatniej aukcji w ramach mechanizmu rynku mocy Orlenowi i Enei nie udało się uzyskać wsparcia na nowe elektrownie gazowe w Gdańsku i Kozienicach – zostało ono przyznane na komercyjne magazyny energii elektrycznej oparte o ogniwa litowo-jonowe.

Na spowolnienie dynamiki zużycia “błękitnego paliwa” może wpłynąć także kryzys w przemyśle chemicznym. Przypomnijmy, że w Polsce jest on oparty w dużej mierze na produkcji nawozów sztucznych, których cena jest uwarunkowana w dużej mierze ceną gazu ziemnego, który wciąż jest dość drogi. Tymczasem Rosja, wykorzystując nieszczelność sankcji ekonomicznych nałożonych przez Unię Europejską, radykalnie zwiększyła produkcję nawozów sztucznych, którymi zalewa europejskie rynki. Można jednak założyć z dużą dozą prawdopodobieństwa, że zapotrzebowanie na gaz ziemny w horyzoncie najbliższych 10-15 lat będzie kształtować się na poziomie przekraczającym 20 mld m3.